15 października bialski Ekonomik będzie świętował swoje 75-lecie. Z tej okazji odbędzie się II zjazd absolwentów. Zacny jubileusz to dobry moment do wspomnień, dlatego publikujemy kolejną część historii Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 w Białej Podlaskiej. Tym razem skupimy się na latach 70. i 80. ubiegłego wieku.

W roku szkolnym 1972/73 nastąpiły istotne zmiany organizacyjne, gdyż z dniem 1 września 1972 r. Kuratorium Okręgu Szkolnego w Lublinie powołało Zespół Szkół Zawodowych nr 1 w Białej Podlaskiej. Był to także pierwszy rok działalności nowego dyrektora naczelnego, którym został mgr Stanisław Kozakiewicz . Natomiast funkcje zastępców objęli: Dominik Chwaluk i Lidia Przesmycka. Grono pedagogiczne składało się wówczas z 43 nauczycieli. W skład zespołu wchodziło 23 rodzaje szkół, w których uczyło się 831 osób. W ramach zespołu funkcjonowały także szkoły dla dorosłych.

13 października 1973 r. odbyła się uroczystość nadania szkole imienia Komisji Edukacji Na-rodowej . Z tej okazji ufundowano sztandar, który przedstawiciele Komitetu Rodzicielskiego przekazali na ręce Kozakiewicza . Na sztandarze wyhaftowano cytat przyświecający idei Komisji Edukacji Narodowej: „Takie Rzeczypospolite będą, jakie ich młodzieży chowanie.”

Dzięki dodatkowym środkom powstawały nowe klasopracownie, m.in. pracownia rachunko-wości i pisania na maszynie, pracownia mechanizacji prac obrachunkowych, pracownia towa-roznawcza, pracownia przedmiotów ekonomicznych, pracownia technologii żywienia, labora-torium języków obcych.

Po otrzymaniu przez Białą Podlaską statusu miasta wojewódzkiego w szkolnej auli często organizowane były wojewódzkie uroczystości z okazji Dnia Nauczyciela, a także wojewódz-kie konferencje partyjne. Niemal co roku szkoła gościła delegacje nauczycieli radzieckich oraz innych krajów socjalistycznych. 26 września 1975 r. gościł w szkole Minister Oświaty i Wychowania Jerzy Kuberski . Był to niewątpliwy wyraz uznania dla przodującej placówki oświatowej w województwie bialskopodlaskim.

Warsztaty szkolne oprócz działalności szkoleniowej od początku swego istnienia prowadziły także działalność usługową, obsługując różnorodne imprezy, konferencje i zjazdy. Ze względu na stale zwiększającą się produkcję i trudne warunki lokalowe planowano wybudować obok szkoły budynek warsztatowy. Niestety do realizacji tego zamierzenia nigdy nie doszło. Udało się natomiast zorganizować warsztatom lepsze warunki w nowym gmachu Urzędu Wo-jewódzkiego, gdzie zostały przeniesione w 1985 r.

W roku szkolnym 1986/87 nastąpiła zmiana dyrekcji szkoły. Jej kierownictwo objął Janusz Rogalski . Wicedyrektorem do spraw dydaktycznych została Janina Melaniuk, wicedyrekto-rem do spraw wychowawczych - Bożenna Prokopiuk, wicedyrektorem do spraw gospodar-czych Piotr Zadziorski. W roku szkolnym 1990/91 wicedyrektorem został mgr Franciszek Jarmołowicz, zastępując Bożennę Prokopiuk, która zrezygnowała ze stanowiska.

W roku objęcia przez mgr. Rogalskiego funkcji dyrektora szkoły w Zespole Szkół Zawodo-wych nr 1 kształciło się 950 uczniów w szkołach dziennych i 276 słuchaczy na Wydziale Za-ocznym. Nauka w szkole odbywała się w systemie sześciodniowym. Natomiast w sobotnie popołudnia i w niedziele trwały zajęcia na Wydziale Zaocznym. W roku szkolnym 1987/88 odmalowane zostały wszystkie sale wykładowe, wycyklinowano parkiety, położono boazerię w holu i na klatkach schodowych oraz zmodernizowano aulę. Dyrektor Rogalski nie zapomi-nał także o wzbogacaniu bazy dydaktycznej. Do szkoły zakupiono telewizory kolorowe, dru-karkę i pierwszy komputer z osprzętem.

W dążącej do nowoczesności szkole pamiętano także o historii i tradycji. W tym okresie nau-czycielka historii, Danuta Dunajko-Andrzejuk, stworzyła w szkole pracownię historyczną z prawdziwego zdarzenia, zasługującą na miano muzeum, która stała się oryginalną wizytówką Zespołu Szkół Zawodowych nr 1, świadczącą o silnym związku szkoły z przeszłością i polską tradycją.

W 1990 r. na mocy uchwały Rady Miejskiej Zespołowi Szkół Zawodowych nr 1 przydzielono lokal stołówki w budynku byłego Komitetu Wojewódzkiego PZPR przy ul. Warszawskiej 11 z przeznaczeniem na warsztaty szkolne. Rozpoczęły się prace adaptacyjne, w których z du-żym zaangażowaniem uczestniczyli nauczyciele zawodu i młodzież. Od tego czasu aż do dziś, uczniowie klas gastronomicznych realizują tam zajęcia praktycznej nauki zawodu.

W 1991 r. dyr. Rogalski złożył rezygnację ze względu na zły stan zdrowia i przeszedł na emeryturę. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Białej Podlaskiej ogłosiło konkurs na sta-nowisko dyrektora, który wygrał Franciszek Jarmołowicz . Dyrektorem do spraw wycho-wawczych została Elżbieta Gałecka. Do szkoły uczęszczało wówczas 1019 uczniów, nato-miast grono pedagogiczne składało się z 70 nauczycieli.

Bardzo ważne zmiany dotyczyły systemu oceniania. Wprowadzono nową skalę ocen – od 1 (niedostateczny) do 6 (celujący). Zmieniły się także kryteria oceniania zachowania uczniów. Dyrektor Jarmołowicz próbował kontynuować plany poprzednika, związane z komputeryzacją szkoły. Nie było to jednak jeszcze wtedy możliwe z powodu ciągłego braku środków fi-nansowych. Ponieważ ogólna kondycja polskiej oświaty w owym czasie zaczęła się gwałtow-nie pogarszać, wśród nauczycieli narastały nastroje niezadowolenia, które znalazły ujście w ogólnopolskim strajku nauczycielskim. Protestowali również nauczyciele Ekonomika.

W czerwcu 1992 r. na stanowisku dyrektora szkoły Franciszka Jarmołowicza zastąpiła Marta Borys.

Kolejność fotografii: Dyrektor Stanisław Kozakiewicz, Akt nadania szkole imienia Komisji Edukacji Narodo-wej, Pani M. Chmiel, dyr. S. Kozakiewicz, pani J. Melaniuk ze sztandarem szkoły, dyr. Janusz Rogalski, pierwszy komputer w szkole, pracownia historyczna, dyr. Franci-szek Jarmołowicz.

Na podstawie opracowania S. Nosalskiego.