Urząd Miasta Biała Podlaska i Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie zorganizowali konferencję naukową "Podlaska tożsamość w XIX i XX wieku w perspektywie historycznej i kulturowo-społecznej" z udziałem naukowców zajmujących się historią ludności zamieszkałej na lewym brzegu Bugu, między Węgrowem a Włodawą.

Sesja zainicjowała dyskusję o mechanizmie formowania się nowoczesnej świadomości narodowej (polskiej) wśród ludności włościańskiej na kresach pounickich Królestwa Polskiego. Przejście po upadku Powstania Styczniowego 1863 r. od narodu historycznego (szlachta) do narodu politycznego (działalność Ligi Narodowej przed I wojną światową). Celem sympozjum jest omówienie przejawów samoidentyfikacji regionalnej Polaków w II RP i prześledzenie jej rozpadu pod okupacjami: niemiecką i komunistyczną. Pokazanie skali spustoszenia wśród lokalnych elit w czasie sowietyzacji w Polsce Ludowej.

Konferencja, która odbyła się 8 maja w Państwowej Szkole Wyższej im. Papieża Jana Pawła II, przy ul Sidorskiej 95/97, była jednym z elementów trzydniowego (7-9 maja) Święta 34. Pułku Piechoty w Białej Podlaskiej.

W przeddzień sesji, 7 maja w holu głównym Państwowej Szkoły Wyższej otwarta została wystawa Oddziału IPN w Warszawie "Ostatni leśni - Mazowsze i Podlasie w ogniu 1948-1953".

Wystawa poświęcona jest likwidacji przez resort bezpieczeństwa ostatnich oddziałów partyzanckich niepodległościowego podziemia, działających na Podlasiu lewobrzeżnym oraz Mazowszu w latach 1948-1953.

Na 26 panelach, 1 dioramie i 3 plakatach propagandowych zaprezentowana została historia, działających w końcu lat 40. na trenie ówczesnego województwa warszawskiego trzech struktur podziemia niepodległościowego podziemia: 16 i 23 Okręgu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego oraz 6 Brygady Wileńskiej. Ukazuje ona ciągłość walki dowódców partyzanckich, którzy swój szlak bojowy rozpoczynali niejednokrotnie jeszcze w czasie okupacji niemieckiej, jak również skalę oporu społecznego na Mazowszu i Podlasiu - bez pomocy i bezinteresownego wsparcia społeczeństwa tak długa egzystencja oddziałów leśnych byłaby niemożliwa. Jedną z podstawowych części wystawy stanowi dokumentacja (mapy, rozkazy) z operacji pacyfikacyjnych przeprowadzanych przez UBP, z udziałem wielotysięcznych sił KBW, z lata 1948 r. oraz lat 1951-52, w tym konkretnych obław, w wyniku których następowała likwidacja "ostatnich leśnych".

Ostatnim punktem obchodów była msza święta odprawiona w kościele Narodzenia Najświętszej Marii Panny oraz marsz pamięci na cmentarz parafialny.